Bunlar nemi? Bunlar Blogger Anneler'in düzenlemiş olduğu hediyeleşeme etkinliğiyle eşleştiğim telefonda da olsa sesini duyup tanışma fırsatı yakaladığım sevgili
Nurcan ve tontiş yanaklı Kuzey'in (ama öyle yanakları çok tatlı tam yemelik:) bana ve Tarkan'a gönderdiği hediyeler. Ameliyat üstü ne mutlu etti bu hediyeler. Gerçi eve kadar dayanamadım resimlerini hemen çektim yani daha henüz Tarkan'ın haberi yok eminimki ilk görüşte şu arabalı anaktarlığa atlıycak acayip seviyor böyle şeyleri.
Hepsi çok emek gerektiren şeyler
Nurcan'cım Tarkan için boyama kitabı çubuklar göndermiş(görünce çocukluğumu hatırladım ne oynardım fasulye ve çubuklarla)
Bana bu şalı
Bu kitap ayıracını
Bu boyun atkısını
Bu lifi
Eminim Tarkanın hemen el koyacağı bu keçeden anahtarlığı
Bu sabun keseciklerini göndermiş
Teşekkürler Nurcan'cım hepsi harika şeyler ellerine sağlık.
İnsan böyle şeylerle mutlu oluyor birine hediye verip birinden hediye alınca bunu daha iyi anladım bu etkinlikle.
Bu arada Tarkan bir iyi bir kötü iyileşmeye çalışıyor. Ara ara ateşlenmesi onu bitkin düşürse de ateş ve ağrı kesici şurubunu içince kendine geliyor akşam doktoruyla konuştum birkaç gün daha ateş olabilirmiş birde ilaçlarımıza antibiyotiği de ekledi. Enfeksiyon riskine karşılık. Hatta serum takalım istersen dedi ama yeme ve içmesinin genede iyi olduğunu görünce vazgeçti birkaçgün daha kontrol altında tutalım dedi eğer durumu kötü olursa yatırıp serum bağlatabiliriz ama bunu ben düşünmek dahi istemiyorum.Bu sabah günler sonra ilkkez bir biberon sütünü içti sabah yoğurtlu makarna istemiş yapmışlar güzel yemiş bu arada nerde en yenilmemesi gerekecek şey varsa onuda yemek içmek istiyor. Örneğin ekmek, simit, maden suyu ,portakal gibi. Onu zor bela vazgeçirmeye çalışıyoruz. Dün halasına ağlayarak neden siz bana ekmek veymiyosunuz demiş ne içim acıdı. Ama napalım bir müddet daha böyle işte. Umarım herşey iyi olur.