Ooof Ooof ne denirki bilmiyorum artık. Bugün hiç bu satırları yazacağım aklıma gelmezdi gözlerim nemli boğazımda ve burnumda bi acı sanki öylece oturdu herşey içime. Dün 9 u Diyarbakır Lice'de, 1 ide Hakkari Şemdinli'de olmak üzere 10 anakuzusunu 10 tane aslanımızı gene şehit verdik. Bütün ömrü şehit haberleriyle yoğrulmuş bir nesil olarak sorulacak bir sürü şey var soruyoruz da yıllardan beri. Ama hani nerde çözüm nedir bunun adı???? Bir Türkiye Cumhuriyet'i bu kadar mı acizdir askerini vatandaşını korumakta. Bazen bu ülkede gerçekten yaşamak dahi istemiyorum. Artık bu şehit haberlerini duymaktan çaresizlik lafı olan ŞEHİTLER ÖLMEZ VATAN BÖLÜNMEZ lafını duymaktan gerçekten gına geldi. Onca insan evladının kanı canı bu kadar mı ucuzki hep yan desteklerle güçlenen terör örgütüne onun elebaşılarına bu kadar müsamaha, gösteriş olsun diye yapılan 3-5 operasyon.... Hani ne var gene elimizde. 10 şehit... Dön dolaş aynı terane. İstense 5 dk'da çözümlenebilecek bir şey için malesef 30 yıldır sayısız yavru şehit oluyor.Ve ne yazıkki böyle olmasına da bu devletin ve ülkenin içindeki bir sürü çapulcu destek veriyor.Çünkü malesef bu devlet düzeni kimseden hesap sormuyor bazılarının işine gelmiyor.Olansa zavallı gariban halkımıza oluyor.O bilmem ne büyüklerinin hiçbirinin ne çocuğuna ne akrabasına hiçbirşey olmuyor. Yanlış anlamayın onlar da olsun demiyorum kimseye birşey olamsın.Ama birazcıkta bunun için vatanperver olalım bazı çıkarlar için bu ülkenin evlatlarını harcamayalım.Kolay mı bir çocuğu doğurmak acısıyla tatlısıyla binbir emek vererek büyütüp 20 yaşına getirmek askere göndermek ve öldü haberini almak. Ne kolay geliyor bazılarına.....İnanın bütün vücudum ağrıyor şuan.Bu ülkede yaşamaktan şu dk nefret ediyorum. Mümkünse hiçbirşey yapmak istemiyorum kimse de dokunmasın bana ağlıycam biraz. Artık bişeylerin hesabı sorulsun yeter ya bu kadar da pasiflik olmazki...
Hiç yorum yok:
Yorum Gönder