Bugün

Bugün canım gene acıdı halada biraz su serpişsede acıyor.

Dün akşam birkaç hapşırıkla başlayan gece burun hırlaması ve sabah burun akıntısıyla başlayan hastalık mıdır yoksa dişlerden kaynaklı mı( birkaç hafta öncede diş çıkarırken aynısı olmuştu) bir durum hala çözemediğim şey gene başımıza geldi. Benim böyle durumlarda bütün yelkenlerim suya iniyor acım başlıyor. Evet canım bu duruma çok sıkıldı ama canımı bi o denli de acıtan sabah onu bırakırken hafif burun akıntılı gözlerimin içine gitme anne der gibi bakışıydı.

Bütün yol boyunca bu saate kadar muhtemelen akşam ona kavuşuncaya kadar devam edecek olan ne gaddarsın Sibel onu bırakıp çıkıyorsun sesiyle resmen boğuşuyorum.

Ne gaddarım dimi. Oğlum benim gözlerimin içine baktı ve ben ona görünmeden çıkmak zorunda kaldım.

Nefret ediyorum işte bu durumdan. Bana ne elalemin bordrosunda çekinden carisinden aldısından verdisinden. Bana ne bankasından kasasından ben bugün oğlum bana öyle bakarken hastamı değilmi bilemediğim o durumda onu bırakıp çıktım ya şimdi gözyaşı döksem ne yazarki.

İşte sırf bu yüzden çalışma hayatından nefret ediyorum. Onun yanında her istediğim anda olamadığım için sadece telefonla nasıl olduğunu öğrenmek zorunda olmaktan da nefret ediyorum.

Gerçi gün içinde aradığımda iyi olduğunu söylediler ama içimdeki acı hala devam ediyor.