19 Mayıs 2009 Salı

Asansör mü Birdaha Asla

Dün güle oynaya işten geldim. Tarkan kayınvalidemdeydi.Eşim daha önce işten çıkmış Tarkan'ı onların oturduğu site içinde gezdiriyordu. Tarkan beni görür görmez gülücükler atmaya başladı bende onu kucağıma aldım ve eşimle birlikte gülücükler eşliğinde apartmana girdik. sohbet ede ede asansörü çağırdık bindik ve 3. katın düğmesine bastık. Asansör hareket etti ve zınk durdu. Biz eşimle birbirimize baktık öylece kaldım ben. Eşim sakin ol Sibel olurmu derken ben hayatımda ilk kez başıma gelen bu durumun hala saniyelik şokundaydım. Birde sıcak nasıl sormayın gitsin. Napıcağız demeğe kalmadan apartman içinde kalanlara sesimizi duyurmak için kapıya vurmaya başladık. Neyseki görümcem ve birkaç komşu anında geldiler ve sakin olmamızı hemen kapıyı açtıracaklarını söylediler. Ama bu arada Tarkan benim kucağımda bense tedirginlik içinde yavaş yavaş terlemeye başladık. Görümcem panik içinde kapıcıyı bulmaya çalıyor fakat malesef kapıcı yok ortalıklarda. Bu arada kayınvalidem, kayınpederim, komşular iyice yığıldılar bizimle konuşmaya sakin olun demeye başladılar. Hala kapıcıyı arıyorlar adam yok. Yöneticiye haber verdiler. Tabi bu arada biz sıcaktan şıpır şıpır terlemeye başladık. Tarkan'a sarılıyorum.Yavrum zaten olanları anlamaya çalışıyor. Yaklaşık bir 5 dk biz o vaziyette asansörde kaldık. Hayatımda hiç böyle bir şok yaşamadım inanın. Tarkan'ın da bizimle birlikte olması en çok korkuttu. Tek olsam bu kadar korkmazdım. İşte o şokla kapıyı bilinçsizce yumruklamaya başladım. Çabuk olun diye bağırıyorum. Derken asansörün dış kapısını açtılar ve içten bir kapı daha var onuda açtıklarında 2. katın biraz yukarısında ortada asılı kaldığımızı gördüm. Elektrikler kesilmiş. Hemen Tarkan'ı uzattık bizde o yükseklikten aşağıya resmen atlarcasına indik. Su kesmiştim. Komşular sarılırbana Tarkan'a, görümcem kayınvalidem ağlar ben sevinç ve şok arası bir duygu içindeyim. Neyse eve girdik ve bir daha asla hiçbir yerde asansöre binmemeye karar verdik. Her zaman böyle ucuz atlatamayabilirdik. Siz siz olun başıma gelmez demeyin bizim düştüğümüz hataya düşmeyin.

5 yorum:

eyerhagu dedi ki...

çok geçmiş olsun canım bende bilirim asansörde kalmayı ama bu olayı kedine fobi olarak yapma bence yinede sen bin asansöre ben öyle yaptım kaç kere kaldım ama yine de bindim... boncuğu benim yerime öp annesi.. sevgilerimle..

gullesu dedi ki...

geçmiş olsun. evet eyerhagu ya katılıyorum bende kızımla kaç defa kaldım ama yınede binmeye devam ettim.allahtan dışarda birileri varmış.tekrar geçmiş olsun.

sinem dedi ki...

Gecmis olsun ,insan sok olur tabi .Benim bas1ma hiç gelmedi aman gelmesin zaten.Bu arada yeni evimizde 20. katta oturacagiz asansörsüz nasil olur ki acep ...

Sibelbek dedi ki...

çok geçmiş olsun. haklısın, insanın yanında çocuğu varken başına birşey geldimi, iki kat korkuyor ama arkadaşların dediği gibi, korkunun üzerine gitmekte fayda var. sonuçta 3 kat çıkmak birşey değil de ya 15 kat çıkman gerekirse? :)

Sermin dedi ki...

geçmiş olsun. böyle duırumlarda ne kadar serin kanlı olursan o kadar çabul atlatırsın ama bebeiş olunca insan korkuyor. gerçi neyden korktuğunu da bilmiyor insan di mi? sadece kapalı ve karanlık biryerde sıkışmışlık hissi. bir daha tekrarlanmaz inşallah.