Bugün yalnızım kendimle. Kah uzaktan bakıyorum herşeye kah uzaklara bakıyorum -.
Ruh halim karışık, bazen duruyorum ara sıra koşmaktan yoruluyorum.
Kimseyi anlayamıyorum ve de anlaşılamıyorum.
Eş, dost, ana baba uzak geliyorlar
Bazen herşey üst üste gelir ya herkes olur olmaz sırt çevirir sana
Bakakalırsın nedenlerine, ne komik bahaneler dersin
Öyle işte iki gündür herşey
Birkaç sene önce çok üzülürdüm bu durumlara artık takmıyor gibiyim
Düşünsene en yakiiiinim dediğin küçük kart arkalarındaki yazılarda kalıyor öylesine,
Bende garibim bazen herşeyi sırtıma yüklenmeye çalışıyorum sonra da ağır geliyorlar öflenip püfleniyorum.
Alıp başımı gitsem bu didiklenmem bitermi????
Kocaman bir sanmıyorum vuruyor aynadan suratıma
Az biraz öğrendim boşvermeleri de tamamen yapabilsem
En acısı da bazen yanındaki adam 5 dk önce vazgeçilmezinken 5 dk sonra buda kim dediğin olabiliyor.
Birtek şu bakışlar beni anlıyor biliyormusunuz? Oysaki o daha küçücük nasıl beni anlıyor çözebilmiş değilim................................
4 yorum:
işte bence ortak bir durum(kimseler dile getirmesede). Çocuktan sonra insan çok yalnız kalıyor, herkesin dediği gibi çocuk meşgale olmuyor,hep birilerini istiyorsun yanında.Ama hep yanımda olur diye belbağladıkların kendi aleminde...
üzülme doğruların kaderidir yalnızlık..
Zaman zaman hepimizin yaşadıklarını yaşıyorsun yok birbirimizden farkımız kiminin derdi yeşil kiminin sarı kimi kırmızı farklı olan renklerimiz işte...o bakışlara dünyalar değer ayrıca:)
aynen öyle :(
Yorum Gönder